Mali yönden güçlü grup şirketinin, mali yönden zayıf grup şirketine borç para vermesi veya bankadan aldığı krediyi zayıf şirkete aktarması, uygulamada sıklıkla görülmektedir.
Grup şirketleri arasında kredi (para) kullanımları aşağıda incelenmiştir.
1) Cari (ticari) hesap ilişkisi yönünden
Grup şirketleri birbirleri ile genel ticaret kuralları çerçevesi içerisinde mal veya hizmet satın alabilirler / satabilirler. Buna cari (ticari) hesap ilişkisi diyoruz.
Cari hesap ilişkisi çerçevesinde ortaya çıkan borçlanmalar ile ilgili olarak yasal bir sınır bulunmamaktadır.
Örneğin; A grup şirketi, grup şirketi olan B’ye 1 milyon TL’lik (+ KDV) satış yapmıştır.
A şirketinin, grup şirketi B’den 1 milyon TL’lik (+KDV) ticari alacağının bulunması, herhangi bir sorun teşkil etmez, bu alacağa faiz işletilmesi şart değildir.
Ancak bu alacak, dövizli bir alacak ise her iki taraf da bu dövizli alacağa 3’er aylık geçici vergi dönemlerinde (fatura düzenlemeksizin) değerleme yapması gerekir. Hesap kesim (kapama) tarihlerinde de ortaya çıkacak kur farkları için, (kur farkı hangi tarafın lehine ortaya çıkmış ise bu tarafça) iç yüzde ile KDV hesaplanarak karşı tarafa fatura edilir.
Öte taraftan; A grup şirketi, grup şirketi olmayan diğer müşterilerinden olan TL ya da döviz alacağına faiz işletiyor ise, grup şirketi olan B’ye de faiz işletmek ve bu faiz üzerinden de ayrıca KDV hesaplamak zorundadır.
Ayrıca; A grup şirketinin B grup şirketinden olan alacağı, (grup şirketi olmayan diğer müşterilerden olan alacak ile kıyaslandığında) tahsilat süresi ciddi bir şekilde uzamış ise, alacak kronikleşmiş ise, bu durumda yapılan işlemin cari hesap ilişkisini aştığı, olayın para kullandırmaya dönüştüğü iddiası ile alacağa faiz işletilmesi gerektiği ileri sürülerek cezalı vergi tarhiyatı yapılabilir.
Fatura TL olarak düzenlenmekle birlikte; sözleşmenin / anlaşmanın veya kayıtların döviz üzerinden izlendiği, nihai hesaplaşmanın döviz üzerinden yapıldığı dövize endeksli işlemlerde de aynen dövizli işlemlerdeki gibi hareket edilir.